Przez wieki ludzie zmęczeni długą zimą, krótkimi i ciemnymi dniami, niską temperaturą, nie mogli się doczekać wiosny i próbowali ją przywoływać. Takim obrzędem był zwyczaj palenia i topienia kukły symbolizującej niechcianą już zimę. Była to postać umocowana na kiju, wykonana ze słomy, papieru lub szmat, przystrojona wstążkami , czasem ubrana w kobiece ubranie. Była wynoszona poza wieś, i zgodnie z prastarym zwyczajem podpalana i topiona w rzece lub stawie, żeby już nigdy nie wróciła. Tę kukłę nazywano najczęściej Marzanną. Obecnie tylko w niektórych regionach Polski zachował się zwyczaj żegnania zimy i przywoływania wiosny. Mając na uwadze zapoznawanie dzieci z ludowymi zwyczajami i obrzędami oraz kultywowanie tradycji związanych z pożegnaniem zimy i powitaniem wiosny, w dniu 19 marca Koniczynki wykonały słomianą kukłę, ozdabiając ją kolorowymi wstążkami i bibułą. „Marzanno, Marzanno Ty zimowa panno! Ciebie pożegnamy wiosnę przywitamy” – z tymi słowami „Koniczynki” wyruszyły na spacer wokół przedszkola by pożegnać zimę a powitać najpiękniejszą porę roku, na którą wszyscy czekamy z wielką niecierpliwością, a mianowicie wiosnę. Działając zgodnie z zasadami ochrony środowiska i w trosce o ekologię, nie podjęliśmy się spalenia ani topienia Marzanny, co dzieci zrozumiały i przyjęły do wiadomości. Otoczyliśmy Marzannę dużym kołem, pomachaliśmy jej na pożegnanie skandując hasło „Zimo precz!” i zaśpiewaliśmy na powitanie wiosny piosenkę „Maszeruje wiosna”. Mamy nadzieję, że wiosna posłucha przedszkolaków i zostanie z nami na dobre. Z okazji pożegnania zimy, życzymy wszystkim wiosennych humorów przez kolejne dni.
Ewelina Mosur
